“Moet je dit zien”, zei mijn wandelmaat. Hij wees naar de grond. “Een salamander.”

Het diertje bewoog niet. Het was alsof of de stakker uitgeteld daar lag. Voorzichtig bukte ik om de situatie beter te bekijken. Er gebeurde werkelijk niets. Ik gaf een tikje tegen het staartje. Het brak af. Slechts één conclusie bleef over namelijk het diertje was dood. Intussen schoot ik een plaatje met mijn camera.

Thuis bekeek ik via het beeldscherm van de computer de foto’s. “Nee”, dacht ik. “Het was geen salamander maar wel een zandhagedis.”

Al met al een bijzonder moment daar in de duinen aan de rand van het fietspad.