Afval opruimen als taakstraf – Wandelpraatje

Vanochtend ontmoette ik tijdens de ochtendronde met viervoeter Benthe een man die afval uit de bosjes haalde aan de kant van het water. “Ik heb enorm respect voor je”, liet ik hem weten.

En ik vroeg hem of hij dit vrijwillig doet. “Ja en als taakstraf”, antwoordde hij met een grote glimlach. “En ik ben al lang blij dat ik niet met een ijzeren bal aan mijn been dit doe.”

Wij schoten beiden in de lach. Op het moment dat ik verder wilde wandelen bedankte ik hem nogmaals. “Dankjewel”, riep hij mij na.

Willem